Huilen is voor velen een lastige emotie. Als je kleine huilt, dan is de eerste ingeving vaak om hem of haar te helpen. Opvallend is dat onze eerste neiging is om het huilen te laten stoppen. ZSM. Want; als de tranen weg zijn, is het verdriet over. Toch?
Gisteren zat ik met wat mensen in een speeltuin. Waar gehakt worden, vallen spaanders en waar gespeeld wordt, vallen tranen, ook in de speeltuin. Onze eerste impuls is dan om het huilen te willen laten stoppen. "Niet zo huilen meisje, zo erg is het niet". "Huil maar niet, het is zo weer over". "Nou niet zo piepen hoor, dat is nergens voor nodig". En inderdaad; de huilende kinderen hadden ook bepaald geen schokkende dingen meegemaakt. Het ging om het gebruikelijke stoten van knieën, schrikken van een ander kind, afgepakt speelgoed e.d.