Ik ga volgende week 4 dagen naar Mallorca! Alleen! Om te schrijven, te badderen, lekker te eten en boeken te lezen. Ik heb er echt zin in en ben benieuwd of mijn momenteel propvolle hoofd daar weer een beetje tot rust kan komen. En of ik dan juist mijn blog weer wat voller kan krijgen. Natuurlijk zag ik precies deze week pas dat mijn paspoort verlopen was. Nu had ik gehoord dat je vingerafdrukken moet geven bij een paspoort. Ik heb me daarin verdiept, want een vingerafdruk, dat vind ik wel heel prive. Mijn naam en adres, dat zijn slechts letters. Dit is informatie over mijn lijf. Het gaat mij te ver.
Maar ik heb toch niets te verbergen?
Lange tijd heb ik gedacht: neem gerust mijn informatie, ik heb toch niets te verbergen. Als we op 1 of andere manier een database aan kunnen leggen om de boeven mee te vangen, dan prima. Nu ik me wat meer verdiept hebt in wat er gebeurt met onze privacygevoelige informatie, zie ik dat de overheid mij geen reden geeft om hierin op hen te vertrouwen. Herinner je je het Edward Snowden interview nog? Of je nou verdacht bent of niet, de overheid mag je afluisteren, je mail lezen en ook aan andere landen geven. Daarnaast: er bestaat simpelweg geen systeem wat zulke gevoelige informatie absoluut veilig kan opslaan. Misschien kan het vandaag, maar hoe is de technologie volgend jaar?
Toen ik bovenstaande bezwaren uitte bij de paspoort ambtenaar (die trouwens heel aardig en nieuwsgierig was), zei ze dat de vingerafdruk slechts op de chip op je paspoort komt en niet opgeslagen wordt in een database. Maar wat gebeurt er nou als je paspoort door de douane in een ander land gescand wordt? Tsja, dat wist ze ook niet.
Wat zijn je opties als je een vingerafdrukvrij paspoort wilt?
Dit is simpelweg niet mogelijk. Deze keuze is er niet. Wel zijn er een paar alternatieven:
- Een ID kaart nemen (niet geldig buiten Europa).
- Een bezwaarschrift sturen naar jouw burgemeester.
- Melden dat je de vingerafdrukken onder protest afgeeft.
- Eisen dat de vingerafdrukken niet opgeslagen worden in een database.
Voorbeeld: Hopelijk vertrouw jij je partner volledig. Toch kom je op een avond erachter dat hij/ zij al jouw mail gelezen heeft. Ook als je niets te verbergen hebt, is dit waarschijnlijk toch een vertrouwensbreuk. Zo zie ik het ook met de overheid. Ik heb niets te verbergen, maar dat betekent niet dat het hun taak is om zich ongewild mijn privé informatie toe te eigenen. Ze mogen mij wel beschermen, maar graag alleen als ik om die bescherming gevraagd heb. Laten ze het afstaan van vingerafdrukken dus op vrijwillige basis doen, wanneer mensen niet verdacht zijn.
Ik ben verplicht mijn vingerafdrukken af te geven, anders kan ik niet meer gaan en staan waar ik wil zonder paspoort. Toch kunnen ze mij niet garanderen dat mijn informatie 100% veilig zal zijn. Wie weet immers wat er gebeurt met jouw vingerafdrukken als ze door de douane van een ander land gescand worden? Dan staan ze daar weer in de database.
Een vrij leven
Ik hou van een vrij leven. In mijn ogen speelt de overheid daarin zeker een rol: het regelt allerlei hele mooie dingen, waar ik zelf echt helemaal geen zin in heb. Het verzorgt de wegen, bruggen, houdt contacten met andere landen goed, etc. Ik ben er blij mee! Ik vind het alleen niet bij de taak van mijn overheid horen om dingen die bij mijn identiteit en lichaam horen zich toe te eigenen, zonder dat ik dit wil. Helemaal wanneer ik in geen enkel opzicht de wet overtreed. De overheid hoort de burger te dienen. Door meer en meer van je privacy op te geven draait dit langzaam om. Toen ik tegen de paspoortambtenaar zei dat ik graag een paspoort wilde zonder vingerafdrukken bleek dit de ruil te zijn: vingerafdrukken of geen paspoort. Hoe vriendelijk de ambtenaar het ook verwoorde. Ik heb dus geen vrije keuze meer om mijn eigen privacy te kunnen beschermen. Tsja, of ik krijg geen paspoort, maar dat vind ik een slechte deal en nogal een vrijheidsbeperking. Wel kunnen ze een ID kaart aanbieden zonder vingerafdrukken, maar daarmee kom je niet buiten de EU.
Kortom: ik heb er moeite mee dat je gedwongen wordt om de controle over jouw eigen privacygevoelige informatie op te geven, zonder dat de overheid er voor kan staan dat er niets mee gebeurt.
Waarom ik het toch gedaan heb
Ja, helaas geen goeie afloop van dit verhaal. Ik heb gedaan wat ik op dit moment wilde en kon. Ik wil volgende week toch echt op vakantie naar Mallorca. Ik heb wel alle mogelijkheden onderzocht en de verbaasde ambtenaren waren ook best hulpvaardig en wilden meedenken. Helaas is er alleen geen keuze meer hierin. Het is slikken of stikken. Mocht je toch een tegengeluid willen geven, dan kun je, net als ik gedaan heb, een bezwaarschrift naar je burgemeester sturen of mailen. Ik heb het bezwaarschrift niet zelf geschreven, ik was blij dat burgerrechtenvereniging vrijbit dit al voor mij gedaan heeft. Je kunt hem hier downloaden.
