Vroeger moest ik stoppen met buitenspelen als de straatlantaarns aan gingen. De meeste keren had ik het te laat door. Met rode wangen van het voetballen, want dat was wat we deden, ging ik naar huis. Inmiddels is het een kunst geworden om je kind de straat op te krijgen. Voetbal, blikspuit en verstoppertje hebben er een geduchte concurrent bij gekregen: het zwarte schermpje van computer, tv, tablet en mobieltje. Wat voor invloed heeft dat schermpje-kijken op onze kinderen en hoe krijgen we ze weer de buitenlucht in? Het aantal prikkels dat een mens vandaag de dag moet verwerken in vergelijking met een generatie geleden is enorm toegenomen. Hoe gaan onze kinderen daar fysiek en mentaal mee om?read more
Heb je 10 minuten? (ok, 11.03 minuten) en vind je het leuk je te verdiepen in waarom het nou zo leuk is om je baby te dragen? Het is niet alleen superhandig: doe namelijk maar eens een pirouette in de supermarkt met je baby in een kinderwagen. Precies, is een stuk lastiger dan wanneer je het in een doek draagt. En laten we het al helemaal niet hebben over het reizen met de bus. Ik vond mijn kleintje in een doek dan een verademing. Maar goed, het is niet alleen een handigheidje. Mijns inziens en evolutionair gezien lijken we als soort er ook nog steeds op ingesteld zijn om in ieder geval de eerste paar maanden nog door te brengen op het lijf van de moeder.read more
Of je nou thuis of in een ziekenhuis bevalt, er zijn een paar gezondheidskeuzes waar je niet standaard op gewezen word. Dit zijn keuzes die ik heel belangrijk vond voor mijn kindje en die de gezondheid van een pasgeborene positief kunnen beïnvloeden.
1) Lotusgeboorte
Een lotusgeboorte gaat over het beste moment om de navelstreng door te knippen. Met het doorknippen wordt je kleintje gescheiden van de placenta, die hem 9 maanden gevoed en doorbloed heeft. Wanneer je baby zich klaarmaakt voor zijn geboorte, dan stuurt ie ca. 1/3 van z'n bloed zijn lichaam uit, naar de placenta om zich kleiner te maken voor de geboorte. Zo past hij makkelijker door het geboortekanaal. In principe wordt na de geboorte de navelstreng zo snel doorgeknipt, dat dit bloed niet de kans krijgt weer terug te vloeien naar de baby. Hoewel meer en meer ziekenhuizen inmiddels wat langer wachten met het afknippen van de navelstreng, ligt het vaak toch nog rond de 30 sec. - 1 minuut. Bij een lotusgeboorte wacht je totdat de navelstreng niet meer klopt. Zo heeft de baby meer tijd om na de geboorte het bloed weer terug in zijn lijf te laten stromen, wat hij naar de placenta gestuwd had. Zo begint je baby niet meteen met een tekort aan bloed.read more
Het boektijdschrift is af! Dankzij de crowdfundingactie waarmee lezers van kiind.nl maar liefst meer dan € 15.000,- verzamelden, is het gelukt om dit boek te maken. Omdat er ook een artikel van mij instaat #pagina102,kuch, ga ik mijzelf het recht verwerven te vertellen hoe leuk het hele boek is!
Ideaal (kraam)kado
Het is een luchtig en leesbaar boek over natuurlijk ouderschap geworden. Wil je zelf, of een aanstaande moeder kennis laten maken met natuurlijk ouderschap, dan lezen de korte artikelen makkelijk weg. Het heeft een heerlijk lijvig vakantieboek gevoel, vol met mooie illustraties en foto's. HIER KUN JE HET BESTELLEN (€ 15,-)read more
Heb je zin om een dag lang je tanden eens in een natuurlijke manier van opvoeden te zetten? Een manier van opvoeden waarbij jouw intuitie en een diep vertrouwen in je kind de basis vormen? Maar dan wel op een zo aangenaam mogelijke manier? Kom dan zaterdag 12 April naar Amersfoort. Er is die middag een feest om te vieren dat het boektijdschrift 'opvoeders en huttenbouwers' klaar is! Met z'n allen hebben we door een crowdfunactie mogelijk gemaakt dat het boektijdschrift er kon komen. Kijk hieronder voor het afwisselende programma, met o.a. de groene vrouw en ikzelf :-). Ik geef een lezing over het boek van Jean Liedloff: the continuum concept.read more
Een eigen kamertje kan heerlijk zijn voor kinderen. Het kan een plek zijn waar ze hun avonturen beleven, waar de ruimte onder de hoogslaper kan veranderen in een hut, of een boot. Waar ze hun geheime spulletjes kunnen opbergen in een schatkist. Waar ze alleen kunnen spelen en zich kunnen verliezen in hun fantasiewereld. Heerlijk dus, maar wel alles op zijn tijd.
Breinvorming in juist deze eerste maanden
Jean Liedloff beschrijft in haar boek 'the continuum concept' de zogenaamde "in-arms fase". Hiermee bedoelt ze de fase vanaf de geboorte totdat het kind kan kruipen. Deze eerste fase is van onbeschrijfelijk vormend belang. In deze fase vindt het grootste deel van de hersenontwikkeling plaats en wordt er vastgelegd door de baby of de wereld een vertrouwde plek is en in welke mate het zich moet wapenen. Ze legt uit dat we niet met een kleine volwassene te maken hebben, maar met een hypersensitief mens waarvan de 'breinbedrading' nog voor het grootste deel aangelegd moet worden, om de overlevingskansen zo groot mogelijk te maken. Hiervoor tast het voortdurend de omgeving af. Het kind voelt of het welkom is. Het voelt of er naar zijn behoeftes geluisterd word en of zijn emoties er mogen zijn. In deze fase is de behoefte aan samenzijn 24 uur per dag. Samen slapen is dan nog van groot belang.read more
Ik zie op o.a. de Facebook pagina voor natuurlijk ouderschap dat er geworsteld wordt met wormpjes bij kinderen (mmm, dit levert een vreemd plaatje op in mijn hoofd). Met de pilletjes is iedereen wel bekend, maar zijn er ook natuurlijke middelen tegen wormpjes bij kinderen? Wormpjes, of het nog meer poëtische woord 'aarsmaden', kunnen zorgen voor vervelende klachten. Je kunt het herkennen aan dat er gekrabd wordt aan de anus. Ook zie je wormpjes in de ontlasting zitten. Ze zijn klein, wit en beweeglijk. Je kleintje kan daarnaast donkere kringen rond de ogen krijgen en een beetje onrustig worden. Het slapen kan verstoord worden, doordat de vrouwelijke wormpjes bij voorkeur 's nachts naar buiten kruipen, om eitjes te leggen rond de anus. Dit zorgt weer voor jeuk. Door het krabben, komen de eitjes onder nagels en besmet je kleintje zichzelf opnieuw.read more
De snelste weg om je kind voor gevaar te behoeden is waarschijnlijk door enge dingen gewoon te verbieden. Voor de lange termijn is dit een weinig constructieve oplossing, want wat nou als je er niet bent? Verder nog een ander belangrijk punt: Zelfvertouwen geef je vooral door een kind te laten merken dat het op zichzelf kan vertrouwen. De vraag van dit artikel is dus meer: Hoe leer je je kind zichzelf te vertrouwen in het omgaan met gevaarlijke spullen?
Jean Liedloff over het 'kindveilig' maken van je huis.
Jean Liedloff beschrijft in haar boek 'op zoek naar het verloren geluk' dat ze 2 jaar bij de Yequana Indianen geleefd heeft. Dit natuurlijkvolk nam geen maatregelen om hun hutten 'kindvriendelijk' te maken wanneer er een kind kwam. Natuurlijk zijn de westerse omstandigheden heel anders en in veel opzichten ook gevaarlijker. In dit geval wil ik het toch gebruiken als voorbeeld, omdat het ons iets leert over de menselijke natuur, ongeacht de omstandigheden. Bij de Yequana's liggen de machettes open bloot, de jagersmessen ook en er werd gekookt op een open vuur. Jean zag de kinderen op jonge leeftijd al helpen met het koken op open vuur. De machettes werden gepakt en verkend, ook door de kleinsten. De kinderen en zelfs babies deden wat ze de ouders hadden zien doen: afstand houden tot het vuur en de messen werden besabbeld en betast aan de kant van het stompe lemmet. In de 2 jaar dat ze er was, zag ze geen enkel ongeluk, op een brandwondje, schaafwondje of blauwe plek na. Dit is haar theorie:read more
Het kan heerlijk zijn als de belangen van jou en je kind samenvallen. Er is harmonie in huis en de humeuren blijven goed. Maar als jullie belangen botsen, wat dan? Verlang je dan gehoorzaamheid, zoek je een compromis, of ga je positief belonen? Er zijn zoveel 'technieken' om uit te kiezen.
"Wanneer de angst voor straf, de angst niet beloond te worden of de angst voor onthouding van prettige dingen, leidend is voor de keuzes die je in het leven maakt, dan is er geen sprake van vrij en ongedwongen creatief en leergierig zijn". - Phanta Rheiread more
Huilen kan opluchten. Denk aan een huilbui die je hebt gehad in een veilige omgeving, in de buurt van iemand die je vertrouwd en lief hebt. Het kan heel opluchtend werken. Onderzoek toont aan dat tranen stresshormonen zoals cortisol bevatten. Je verdriet wordt dus letterlijk afgevoerd door huilen.
Huilen als reiniging
Er zijn verschillende benaderingen van huilen binnen de stroming van natuurlijk ouderschap, maar allemaal hebben ze een overeenkomst: vertrouw op je kind en maak het niet onnodig weerlozer dan het is. Hoe ziet dat er in de praktijk uit, je kind vertrouwen als het huilt? Het is een beetje afhankelijk van de leeftijd, maar het komt op het volgende neer: kijk wat je kind aangeeft nodig te hebben. Als we de Yequana Indianen die Jean Liedloff bestudeerd heeft in haar boek 'the continuum concept" (Of 'op zoek naar het verloren geluk' in het Nederlands) als voorbeeld nemen, dan zien we dat moeders daar liefdevol en met aandacht beschikbaar zijn, maar dat ze niet meteen naar hun kind toegaan als het huilt. Ze wachten tot het kind naar hen toekomt. (dit geldt dus vanzelfsprekend niet voor babies). In Nederlandse ogen is kan dit best raar lijken. Als je er mee oefent zie je al snel dat je kind heel goed kan aangeven wat het nodig heeft. Mijn kleine (nu net 2) komt meestal direct met uitgestrekte armpjes op mij af. Soms is ze gevallen en huilt ze, maar blijft ze even liggen en speelt dan weer verder. Het uitgangspunt is: vertrouw dat je kind weet wat het op dat moment nodig heeft: misschien is dit nabijheid, maar misschien wil het het zelf oplossen en het meteen nog een keer proberen. Het idee is om hun gevoel van zelfredzaamheid in stand te houden. Wanneer een kind een keer ervoor kiest om op zijn plek te blijven en daar te huilen, dan voelt dat op dat moment voor hem misschien het beste. Het is wel moeders taak om dan liefdevol haar beschikbaarheid te laten zien. Je bent wel in de buurt, bevestigt zijn pijn of verdriet en maakt of houdt even oogcontact.read more
Zet je tanden erin
