Ik ben Annemiek en schrijf graag over een aantal van mijn passies: autonoom en natuurlijk ouderschap en vaccinaties. In het verleden heb ik geschreven voor de New York Post, New York Newsday, die Zeit, Wirtschafts Nachrichten, Flow en voor Kiind.
Ik ging op reis en nam mee terug...
Ik had al een onderbuikgevoel over hoe ik wilde opvoeden als ik ooit kinderen kreeg. Door mijn reizen naar Azië en Afrika had ik gezien dat het heel anders kon dan wat we in Nederland deden. Wat ik daar zag voelde voor mij heel instinctief als juist en mooi. De ouders die ik daar zag waren meer natuurlijke leiders. Kinderen werden onderdeel van het gezin en er ging niet al teveel speciale aandacht naar hen uit. Ook zag ik dat moeders daar hun kinderen op hun lijf droegen en lang bleven borstvoeden.
Het continuum concept
Toen ik het boek ""Op zoek naar het verloren geluk"" van Jean Liedloff van een vriendin kreeg, viel alles op z'n plek. In het Engels heeft het de titel "The Continuum Concept". Zij beschrijft hierin hoe zij 2 jaar lang bij de Yequana's leefde. Deze stam droeg zijn kinderen op het lijf, voedden lang en deden niet aan belonen of straffen. Het viel Jean op dat deze kinderen zich zo wezenlijk anders gedroegen dan veel westerse. Ze waren al op jonge leeftijd zelfstandig, hadden een ontwikkeld oog voor gevaren (ze konden bijv. goed omgaan met koken op een open vuur, de messen van de jagers die open en bloot lagen). Ook waren ze hulpvaardig en was er onderling tussen de kinderen vrijwel geen sadisme of treiterijen. De moeders gingen vooral hun eigen gang en lieten de kinderen, zodra zij dat zelf konden, op hen afkomen wanneer zij hun moeder nodig hadden en cirkelden niet bezorgd rond hun kinderen.Jean doet een theorie aan de hand waarin ze stelt dat kinderen ter wereld komen als wezens die zich geliefd en vol zelfvertrouwen voelen. Alles is aanwezig om zo snel mogelijk een onderdeel te worden van de groep waarin ze leven. Je hoeft dit alleen maar in stand te houden. Ze willen niets liever dan een plek vinden en nuttig zijn. Jean stelt dat als je kinderen vanuit dat standpunt benadert, ze opgroeien met een goed gevoel over zichzelf en waardevolle mensen voor hun omgeving zullen zijn.
De eerste 2 jaar: hechten en het brein
Evolutionair gezien zijn kinderen nadat ze uit de baarmoeder komen vooral de eerste 2 jaar volop hun omgeving aan het innemen. Ze worden geboren met 25% van hun hersencapaciteit en tijdens deze eerste 2 jaren worden allerlei breinverbindingen gelegd. Deze verbindingen zijn niet allemaal al erfelijk bepaald. De baby scant zijn omgeving continue en op basis van wat het ervaart legt het zijn hersenverbindingen aan. Is zijn omgeving stressvol (bijv; moet het wachten op zijn borstvoeding, omdat het 'nog geen tijd is volgens het schema', omdat het 's nachts ineens alleen moet slapen, terwijl de behoefte om de moederhuid te voelen dringend en continue is, of omdat een volwassene niet komt als het huilt), dan zal het meer stressverbindingen aanleggen dan wanneer de jonge levensbehoeftes vervuld worden. Ook is het waarschijnlijker dat het kind mentaal stabieler wordt en beter intieme relaties kan aangaan, wanneer het vanaf het begin heeft gevoeld hoe er naar zijn signalen geluisterd werd en er aan zijn behoefte voor nabijheid voldaan wordt.
Geen verwenangst
Bij een Yequana moeder is geen angst om haar kind te verwennen wanneer zij haar baby de eerste jaren voedt op verzoek en zij het op een doek op haar lijf draagt en zij samen slapen. Zij vertrouwt erop dat de baby zich snel zal ontwikkelen tot een zelfstandig wezen. Tot die tijd helpt zij de baby slechts zijn eerste levensbehoeftes te vervullen.
Natuurlijk ouderschap
Aan deze natuurlijke en intuïtieve manier van opvoeding zijn een aantal namen gehangen. Het wordt ook wel attachment parenting of natuurlijk ouderschap genoemd. Dit geeft een beetje het idee dat het een nieuwe stroming is. Weet dat natuurlijk ouderschap geen goeroe, leider, of bedenker heeft. Het is wat de meeste moeders al intuïtief willen doen als zij een baby krijgen. Toch is het aan te raden je wel te verdiepen in natuurlijk ouderschap, omdat onze intuïtie vertroebeld geraakt kan zijn door onze eigen pijn en opvoeding.
Gevecht met onze kinderen?
Ook stapelt het wetenschappelijke bewijs zich op dat deze eeuwenoude manier van opvoeden voor een goede (brein)ontwikkeling zorgt. De westerse cultuur en onze eigen opvoeding ontmoedigt ons er vaak in om op onze moederlijke intuïtie te vertrouwen. Al op het consultatiebureau worden jonge moeders gewaarschuwd voor hun eigen kinderen. Er wordt geleerd op je hoede te zijn, omdat "ze je zullen gaan testen en snel verwend kunnen worden". Om dit tegen te gaan zou je snel moeten laten merken wie de baas is. Er is geen vertrouwen in onszelf en in onze kinderen. Er worden rijen boeken geschreven met opvoedtips. Deze boeken bevatten vaak vooral conditioneringstehnieken. Het lijkt soms wel een gevecht tussen ouder en kind wat gewonnen moet worden. Hiermee beschadigen we onszelf en onze kinderen.
Ik hoop met mijn verhaal moeders weer te laten vertrouwen op hun intuïtie. Kinderen zijn geen asociale wezens die gesocialiseerd moeten worden. Er is geen strijd. Kinderen zijn oneindig loyaal aan jou en een hun groep. Benader ze vol vertrouwen en weet dat ze immens krachtig zijn.
'Kinderen zijn geen asociale wezens die gesocialiseerd moeten worden.' That says it all. Je beschrijft exact hoe ik het heb gedaan met mijn kinderen. Puur op intuitie. Hoewel ik in het begin wel voelde alsof ik iets stiekems deed; tegen de richtlijnen van kraamzorg en consultatiebureau in.
geweldig blog!!!
Dankje! Ik heb jouw blog ook even bekeken. Eye candy 😉
Bedankt voor deze blog, ik herken mijn manier van opvoeden erg in jou verhaal. Ik heb vaak het idee dat ik dingen niet doe zoals het hoort (lang voeden, veel dragen, nooit laten huilen, niet alleen in een kamer kindje laten huilen tot het in slaap valt) en eindelijk lees ik nu dat dat gewoon goed is!
Dank je wel!
Ik ga het boek zeker eens lezen en heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb tijdens mijn zwangerschap alles uitgezocht, waar ik geen goed gevoel bij had (ong. alles wat ´aangepraat´ wordt). Ondanks dat we op een sommige punten wat weerstand ervaren, ben ik er zo ongelooflijk blij mee en mijn zoon ook. Ondanks een te vroege start nu zo gelukkig en ontspannen is 🙂
Wat mooi omschreven, en wat een herkenbare verhalen. Altijd weer bijzonder om andere natuurlijk ouderschap moeders tegen te komen.
Hoi Annemiek,
Fantastische site en heerlijk om te zien dat je mijn "bijbel" gebruikt en citeert .....
"Op zoek naar het verloren geluk" Zoals je ziet run ik Kraamcentrum Shanti ( Drenthe e.o.) Het bijstaan van ouders rond geboorte en zorg op een zo natuurlijk mogelijke wijze ligt mij na aan het hart Mocht je meer artikelen te delen hebben dan kan ik ze in mijn website opnemen! Vriendelijke groet, Anita Wolsink
Dankje, Anita! Heb jij ook site van het kraamcentrum?Misschien wel erg leuk om hier ook even te noemen voor alle Drenthse baby's. Ha, ik zie hem al: http://www.shantizwangerschapsbegeleiding.nl/
@ Annemieke! "Hoe lees jij het boekje lord of the Fly's" Zouden kinderen alles goed doen van nature dan hadden ze geen ouders nodig. Kinderen hebben goede voorbeelden nodig. Als een kind van jongs af aan leert dat iets goed is. Gelooft hij/zij dat ook. Als het alles al weet dan zouden we van het kind moeten leren. En in sommige gevallen kunnen we ze ook zien als een voor beeld. Maar we kunnen niet een Aziatische cultureelle benadering plakken op een westerse cultuur en zegen dat de een beter is dan de andere. Eeuwen lang zijn mensen opgevoed door ouders die met liefde voor het kind bepaalde patrone als gebruikelijk hebben gezien en daar met vallen en op staan zo helle generaties hebben zien groot worden. Ik wil best geloven dat er bepaalde zaken daar heel goed werken. Maar die wereld staat in bijna alleapecten ver van onze samenleving. Om die cultuur te gebruiken als leidend voorbeeld is wat kort door de bocht denk ik. En ik denk dat daar ook anders word om gegaan met het verlies en sterfte. Wat ik denk dat hoe we omgaan of kijken naar sterven als samenleving ook heel bepalend is voor hoe een samenleving kijkt naar leven. Je kend het boekje waarschijnlijk wel. Zie je dat kinderen van nature goed handelen of handelen uit eigenbelang egoïsme en tot alle kwaad in staat zijn, net als ieder mens.
Interessante vraag! Zelf ook veel over nagedacht. Er zijn zoveel verschillen tussen onze culturen en bijv. die van de Yequana. Even een paar punten die je noemt over dat een kind geen ouders nodig zou hebben als ze van nature alles goed zouden doen. Ik denk dat je als ouders vooral moet voorleven en dat ze daaraan mee willen doen. ALs je niet wilt dat je kind speelgoed afpakt, dan dus ook niet afpakken als ze naar iets grijpen wat ze niet mogen hebben. Ook dan kun je vragen. Voor ons werkte dat al toen ze amper 1 was. Ze willen bij de groep horen voor overleving. Verder kunnen we inderdaad niet de Yequana levensstijl 1 op 1 overnemen. We kunnen er wel naar kijken en zien dat we al duizenden jaren als mensheid onze kinderen dragen en samen slapen. Daar zijn we de laatste 100 jaar ineens mee gestopt uit angst ze te verwennen en dat ze dan niet zelfstandig worden. Ik zie daardoor heel veel baby's lijden, omdat die wens om de eerste maanden bij de moeder te willen zijn er nog niet uitgeevolueerd is (en moeten we dat willen?). Verder blijft het grote nature/nurturedebat bestaan. Ik denk wel dat een kind een goeie emotionele basis kan leggen die hem helpt in de rest van zijn leven als hij mag hechten zolang als hij dat nodig heeft en dat zijn mening er mag zijn en in ieder geval meegewogen wordt. Ik vermoed dat je daar minder gefrustreerde volwassen van zou kunnen krijgen.
https://www.psychologytoday.com/us/blog/freedom-learn/202012/lord-the-flies-harmful-distortion-children-s-nature
"In the real world, children rarely, if ever, act like the fictitious children of Lord of the Flies. When children become brutal, there are usually adults leading or provoking the brutality. When real children are abandoned and realize their lives are in danger, their survival instincts kick in and lead them to cooperate even more than they normally do. They know, deep in their DNA, that cooperation is their only chance of saving themselves."
Goede informatieve website! Ga door! Jammer dat de Overheid ons, nadat ze ons heeft willen wijsmaken dat roken gezond was, zich nu weer laat voorliegen door de voedingsindustrie zoals blijkt, en zich ontrekt van haar verantwoordelijkheid om het ware verhaal te vertellen achter vaccineren. Er zijn voldoende onderzoeken die de ineffectiviteit en levensbedreigende stoffen n Vaccins aantonen. Het boek van dr Viera Scheibner , vaccinatie-het einde van een mythe is er 1 van de velne. Gelukkig staan steeds meer artsen op om hierover duidelijkheid te geven. Succes met deze website Annemiek en dankjewel voor het delen van deze info!
Bedankt Frank!