Driftbuien + openbare plekken. Ik vind het geen goeie combi. Er zijn situaties dat ik in de supermarkt wil gaan afrekenen en dat Sarah (bijna 2 jaar) nog heeeeel graag een deur van een koelcel open wil doen. En dicht. En open. En dat ik weg wil.
Toen kreeg ik voor de eerste keer te maken met een driftbui. In een supermarkt. Ik voelde me super opgelaten. Ik voelde de priemende blikken van andere supermarktbezoekers en schaamde me dat ik geen controle had over de situatie. Ik pakte Sarah op. Sarah boog zich alle kanten op, terwijl ze 'neeeeee' riep. Adrenaline piekte in mijn lijf en eenmaal buiten kon ik pas weer een beetje nadenken. Ik voelde meteen: zoals ik het nu opgelost heb, voelt niet goed. Ik hou er niet van om Sarah op te pakken en tegen haar wil zo mee te nemen. Het voelt als haar fysiek forceren, wat ik kan doen omdat ze kleiner is. Dat vind ik geen goeie reden. Verder vroeg ik me af waarom ik me nou zo schaamde voor de sterke gevoelens van mijn kind. Langzaam vielen de stukjes op zijn plaats.