Vroeger moest ik stoppen met buitenspelen als de straatlantaarns aan gingen. De meeste keren had ik het te laat door. Met rode wangen van het voetballen, want dat was wat we deden, ging ik naar huis. Inmiddels is het een kunst geworden om je kind de straat op te krijgen. Voetbal, blikspuit en verstoppertje hebben er een geduchte concurrent bij gekregen: het zwarte schermpje van computer, tv, tablet en mobieltje. Wat voor invloed heeft dat schermpje-kijken op onze kinderen en hoe krijgen we ze weer de buitenlucht in? Het aantal prikkels dat een mens vandaag de dag moet verwerken in vergelijking met een generatie geleden is enorm toegenomen. Hoe gaan onze kinderen daar fysiek en mentaal mee om?
Zet je tanden erin
Ik ga volgende week 4 dagen naar Mallorca! Alleen! Om te schrijven, te badderen, lekker te eten en boeken te lezen. Ik heb er echt zin in en ben benieuwd of mijn momenteel propvolle hoofd daar weer een beetje tot rust kan komen. En of ik dan juist mijn blog weer wat voller kan krijgen. Natuurlijk zag ik precies deze week pas dat mijn paspoort verlopen was. Nu had ik gehoord dat je vingerafdrukken moet geven bij een paspoort. Ik heb me daarin verdiept, want een vingerafdruk, dat vind ik wel heel prive. Mijn naam en adres, dat zijn slechts letters. Dit is informatie over mijn lijf. Het gaat mij te ver.
Na een wat onrustige start van deze, verder zeer aan te raden, documentaire, volgt er een serie interviews met immunologen, artsen, neurologen, kinderartsen en moeders van kinderen met vaccinatieschade over de nadelige gevolgen van vaccineren. De eerste 10 minuten zijn snel wisselende beelden van nieuwsberichten en rechtzaken over vaccinaties, maar daarna volgen de interviews.